Wat een dag was het afgelopen zaterdag 28 September! Om 12:30 was ik al bij Eko Plaza om alles klaar te zetten voor het bereiden van 50 Blije Taart Pakketten die, trouwens, net voor middenacht de avond daarvoor allemaal besteld waren voor het goeie doel! Twee weken geleden, toen ik mijn eerste bericht hierover de deur uit deed, zou ik het niet geloven. Ik heb een leuke dag gehad, afgerond met een lekkere diner in een restaurant met de vrijwilligers en een paar lotgenoten. Ik ben tevreden van het resultaat en stiekem ook een beetje trots op wat ik in een maand heb kunnen doen. In deze post zet ik even op de weegschaal het resultaat. In ieder geval… ik heb een vakantie verdiend! Maar dit is een ander verhaal :-)…

…

Ik vind het altijd zo bijzonder om te zien hoe “mensen meenemen in je gekheid”, zo als ik het noem, eigenlijk … te doen is! Een dag denk je “Ik ga Blije Taarten Pakketten bereiden voor het goeie doel”, de dag daarna denk je “wie gaat mij helpen?? en… – nog spannender – zullen er mensen zijn die dit pakket willen”???

Gelukkig het antwoord op de eerste vraag is makkelijk want ik heb lieve vriendinnen die altijd voor mij klaar staan als ik roep. Afgelopen jaar Airbnb, die de hele actie al 2 jaar achter elkaar sponsort, had vrijwilligers verzameld, maar dit jaar de airbnb hosts die tijdens de Blije Taarten Workshop van 24 Juni aangegeven hadden om te willen helpen konden het niet. Behalve 1 persoon, Paul, die trouwens samen met mij onderdeel is van de Home Sharing Club Rotterdam.

JAAAA, er was ook een man in het team zaterdag, laten wij het duidelijk zeggen!! En naast mijn vriendinnen, waren ook vertegenwoordigers van de Vrije School Rotterdam West, een staf member, een moeder, en een kind… die trouwens ECHT SUPER GOED GEHOLPEN HEEFT !

Het antwoord op de tweede vraag integendeel is wat lastiger en vooral wat spannender. Ik had hierin wat meer steun willen/kunnen hebben. Het was gewoon heel lastig om mensen te vragen om een pakket te bestellen dat ik nog niet in handen had.

De tassen waren er nog niet. Het inhoud van het pakket had ik nog nooit in elkaar gezet, dus de verpakking was een verrassing (dat was dus vrijdag 27 gebeurd!). Plus ik had best veel stress van het “handrasp gebeuren” die Blokker gelukkig heeft kunnen oppakken na dat ik een mail stuurde met het link naar de post die ik daarover geschreven had.

En… ik merk dat het steeds moeilijker wordt om mensen te bereiken. Gek he! Maar we worden continue gebombardeerd met berichten en, mijn goeie doel bericht is niet bijzonderder dan een andere. Bijv. vorig jaar werd mijn actie via de niewsbrief van de school gedeeld, dit jaar kon dat niet. En ik snap het ook wel.

Blijft: mail sturen naar kennissen. Ik heb het gedaan maar ik merk dat ik geen antwoord meer krijg, niet eens om te zeggen “sorry ik zou het wel willen bestellen (jah jah) maar ik heb geen tijd om te bakken, maar hoe gaat het met je?”. Ik weet niet of mijn mails in de spam belanden, of mijn vrienden geen tijd meer hebben om ze te lezen of om te beantwoorden of…? anyway, mailen werkt niet meer. Blijft whatsapp, met de mensen die je goed kent en… social media.

Uiteindelijk kan ik wel zeggen dat social media werkt, maar… wat een werk! Elke dag iets posten, en herhalen, en… spanning opbouwen… “ik heb maar 4 bestellingen… wie of wie?”…”dan we staan op -9…-5…klaar!”. Ik heb alleen maar de waarheid gepost, ik heb niks verzonnen, maar het komen tot 50 bestellingen is best stressvol geweest, vooral in het begin. Het is waar dat ik er budget voor had, dat het geld niet van mij was dus ik liep geen risico’s, dit probeerde ik in mij hoofd te herhalen om mijzelf gerust te stellen, maar… je wilt er toch iets van maken met het geld van iemand anders???

Anyway, een grote waarheid is dat nog steeds het mond tot mond reclame het beste werkt. Beste voorbeeld: mijn schoonzus heeft 11 bestellingen kunnen verzamelen op haar werk en heeft ze zo de titel “DE BLIJE AMBASSADEUR” verdiend!! Een applaus voor Marloes, jij bent TOP! En deze pakketten gaan naar Nijverdal, samen met nog 10 extra (!).

Wat wel toevalling en ook heel leuk was is dat de avond voor de actie stond ik op 49 bestellingen en had ik al met Jet (ook samen met mij oprichter van de Home Sharing Club Rotterdam) afgesproken om bij haar langs te gaan s’avonds. Ze organiseert 1 keer in de maand een Wine & Spice Music Cafe’ en we hadden afgesproken om een kleine blije tartellette te serveren met een lekkere Italiaanse dessert wijn (I love you Bracchetto!). Twee weken geleden hadden we het over 16 pakketten die ik mee moest nemen voor haar gasten. Gelukkig had ik er nog 1 over… want… niemand wilde het! Ah ha! Verkeerd publiek? Niet goed kunnen uitleggen waar het over gaat? Het maakt niet uit want net voor middernacht zag ik een bericht via Instagram van een vriendin van mij die net terug is van een wereldreis: “Gaat het over een pakket bestellen om het kankerfonds te steunen? Dan willen we daar zeker eentje van!”. Zo… kon ik mijn ogen dicht doen… en slapen!! Aaaaaa… goed verdiende slaap… lekkere slaap…

Alle pakketten aan een blije eigenaar kunnen koppelen net de dag voor dat de actie gepland was. Hebben jullie het soms ook… het gevoel dat het universum voor jou aan het werk is? Bijzonder eh…

En na de poëzie… even over geld… moeilijk thema voor mij. Als je failliet wilt gaan en je weet niet hoe, geen probleem, kom bij mij, ik vind vast een oplossing. En daarnaast, ik kan je goed adviseren hoe je het kunt doen met het MAXIMUM gebruiken van je energie!! ECHT, ik ben er echt goed in!!

Als voorbeeld, deze actie: in het pakket zitten ingrediënten ter waarde van 6,80 euro’s, ik heb 20% korting gekregen van eko plaza, dus zeg maar 5,50, de handrasp kost 5,00 euro’s (geen korting van Blokker jammer genoeg) en de tas 3,00 euro’s. De verpakkingen en de koffie voor de vrijwilligers werden aangeboden door Ekoplaza (nogmaals bedankt hiervoor!). De kosten voor een pakket zijn dus 13,50 euro’s. Wat ik als indicatie geef voor een donatie is 17,50 euro’s = 4 euro winst op elk pakket, maal 50 = 200 euro’s!!! Een maand werk van mij en een middag werk van 5 vrijwilligers vind ik dus 200 euro’s waard. Stel je voor dat die uren utbetaald moesten worden waren we nu zeker op -2000,00 euro’s! Wat een business woman! Ik krijg morgen vast een positie aangeboden als directeur 🙂 !

Maar hey, de meeste mensen hebben veel meer gedoneerd (want ze zijn niet zo dom als ik en ze snappen het wel). En last but not least, deze actie heeft 2 doelstellingen: alleen 50% gaat om geld inzamelen voor kankeronderzoek, de andere 50% gaat om een stukje bewustwording te bevorderen. We moeten dit niet vergeten. Ik heb op deze manier De Blije Taart in 50 huizen binnen kunnen brengen en hopelijk iets nieuws kunnen introduceren in het leven van deze mensen of tenminste een stukje nieuwsgierigheid kunnen stimuleren. Met deze actie heb ik een statement kunnen maken en alleen al hierdoor vind ik het een geslaagde actie!

Zou ik het nog een keer doen? Twee weken geleden had ik zeker nee geantwoord, nu sta ik er anders in. Ik zeg niet nee want ik ken mijzelf, maar ik vind wel dat ik een balans moet vinden tussen wat ik voor de wereld wil doen en wat ik voor mijzelf wil doen. Het kan niet zo zijn dat ik met een actie bezig ben waar ik mensen wil stimuleren om gezonder te eten en te leven en dat ik dan zelf geen tijd heb om te koken. Bijna elke dag pasta met olijf olie en parmezaanse kaas serveren of mijn kinderen met brood en opa’s parmaham naar school sturen want ik had de dag daarvoor niet eens tijd om boodschappen te doen… dit is eigenlijk niet waar ik voor sta. Om niet te praten over slapen… elke avond tot laat met de computer werken om dingen te regelen… ook niet goed.

NEE, zo gaat het niet. Ik moet een balans kunnen vinden tussen wat naar buiten gaat en wat binnen komt, om heel simpel uit te leggen. En als ik over balans praat betekent het niet dat ik het gevonden heb, het is juist wat mij nu bezig houdt, en daarom praat ik erover. Mijn Italiaanse schoonzus zei een keer dat wij altijd tegen onszelf praten en ik denk dat zij gelijk heeft :-).

En nu? Zal ik in een gat vallen na deze actie? Ik was er bang voor, dus om te voorkomen dat het zou gebeuren… heb ik gewoon een vakantie er aan geplakt: ik vertrek vanavond met een vriendin richting Kaapverdie!! Ik heb een verblijf gewonnen in Casa Tambor! Ik zal het verhaal hierover vertellen maar ik ga eerst ervan genieten. Nu: inpakken!!!

Ik stond hier te improviseren om koffie te zetten voor de vrijwilligers aan het eind van deze actie. Ik concludeer met deze foto en de woorden van mijn vriendin Cinzia, want ik vind dat ze hier goed passen: “wanneer improvisatie geen grenzen heeft en grenzen kunnen worden overwonnen”.