Typisch van de Italiaanse regio Toscana, is deze soep zowel simpel als smaakvol en voedzaam. Ideaal als simpele door-de-weekse-maaltijd zowel als voor een bijzondere gelegenheid. Indien vergezeld door brood of granen (beter als volkoren) wordt het in alle opzichten een complete maaltijd. Wat je hiervoor nodig hebt is aandacht, dus: op tijd plannen en langzaam koken.

…

Gisteren is er iets bijzonders gebeurd. Ik heb weer een blije taart gebakken, eigenlijk twee, deze keer met een bijzondere vrouw die vandaag geopereerd wordt, zo als ik bijna 6 jaar geleden. Een ander verhaal, maar met veel overeenkomsten. Iedereen heeft zijn pad te volgen en een eigen geschiedenis. Toch een ziekte zo als kanker brengt elkaar wat dichterbij. De “onnodige dingen” vallen zo makkelijk van je af en, als je er open voor staat, wordt het heel makkelijk om diepe gesprekken te voeren en het in een paar uren over je leven te hebben en naar “het punt te komen”.

Zes jaar geleden wilde ik het moment van de operatie verzegelen en koos ik om een taart te bakken voor de chirurg die mij ging opereren. Zo begon ik iets te doen dat later veel meer betekenis kreeg, via de blog en alle activiteiten die er aan verbonden zijn. Ja, want koken is een actie van bewustwording, een manier om de verantwoordelijkheid voor onze gezondheid deels zelf te dragen en, het is een manier om ons met de natuur te verbinden. KOKEN IS GEZONDMAKEND.

Dat iemand deze visie deelt en zelf vraagt om samen te bakken maakt mij blij en vereerd. En ik dacht gisteren: wat leuk als meerdere vrouwen dat zouden gaan doen. Het heeft mij tenslotte geluk gebracht.

Aan de andere kant, wat een onzin is het denken dat “een blije taart bakken geluk zou brengen”! En toch… als wij iets doen waarvan wij denken dat het een positief effect op ons kan hebben… hoe slecht kan het zijn? Dus wie weet… gisteren hebben wij gefantaseerd over het feit dat een blije taart bakken een ritueel pre-operatie zal worden in de toekomst en dat alle chirurgen overgewicht risico’s zullen lopen!! Ah ha 🙂 Oh, nee, eigenlijk niet want met de blije taart word je niet dik natuurlijk !

Ik ga nu niet weer het recept van de blije taart herhalen, ook als er toch nog een kleine “twist” in zat. Ik zal vandaag het recept delen van wat we als lunch gegeten hebben. Een recept dat ik nooit eerder zo voorbereid had en dat mij totaal verraste. Het is in ieder geval vanaf vandaag een van mijn favoriete maaltijdsoepen. Het geheimpje: de bonen weken, koken, blenderen en dan toevoegen aan olie die gefruit is met knoflook en rozemarijn. De Cavolo Nero bladeren net aangebakken voegen niet allen smaak toe maar ook knapperigheid. Mijn kinderen hebben het s’avonds volgens traditie gegeten, dus met extra spekjes, maar ik kan jullie verzekeren dat het ook zonder vlees heel erg lekker is. “Provare per credere”!

…

Ingrediënten (voor 2 personen):

250 g witte bonen (gedroogd)

1 wortel

1 ui

1 stengel selderij

2 laurier bladeren

4 teentjes knoflook

3 lepels olijf olie

1 rozemarijn takje

4 grote bladeren Cavolo Nero / ook Palmkool genoemd

grijze zout grof

grijze zout fijn

zwarte peper

volkoren desem brood voor erbij

Voorbereiding:

Ik heb de witte bonen meer dan 8 uur laten weken (s’avonds tot de ochtend daarna). Dan heb ik het water weg gegooid, de bonen in een grote pan gedaan en ongeveer 2,5 liter water toegevoegd, samen met 1 wortel, 1 ui (geschild), 1 stengel selderij en 2 laurier bladeren.

Ik heb de pan op het vuur gezet en aan de kook gebracht. Dan heb ik het vuur lager gezet en gedurende ongeveer 2-2,5 uur laten koken (als de bonen schil zacht is, zijn ze klaar). Ik heb dus de groenten en laurier bladeren er uit gehaald, wat bonen apart gezet en de rest van de bonen met hun water tot een crème verminderd (ik gebruik de Thermomix maar een staafmixer is goed genoeg).

In een grote pan heb ik de olie gefruit met 3 teentjes knoflook door de helft gesneden (niet gehakt zo dat ik ze later er uit kan halen) en een takje rozemarijn (om te voorkomen dat de rozemarijn blaadjes later in de soep zouden overblijven heb ik een draad eromheen gedraaid). Na 2-3 minuten heb ik de bonen crème toegevoeg samen met een lepeltje grijze zout en ik heb het nog 20 minuten op laag vuur laten koken.

In de tussentijd heb ik de palmkool bladeren gewassen, de centrale ribben weg gehaald en de rest gesneden in grove stukken. Ik heb in een antiaanbak pan 1 lepel olie met 1 teentje knoflook laten opwarmen, dan heb ik de palmkool toegevoegd met een snufje grijze fijne zout, continue geroerd en ongeveer 3 minuten laten fruiten.

Als laatste heb ik de borden opgemaakt: eerst de bonencrème (controleer eerst of er wat zout toegevoegd moet worden volgens je smaak), dan wat hele bonen, wat gebakken Cavolo Nero bladeren, wat olijf olie van goeie kwaliteit en wat zwarte peper.

Buon appetito!

…

Aantekeningen

Cavolo Nero of Palmkool of Toscaanse kool is een typische winter groente. Het heeft de laatste jaren steeds meer bekendheid gekregen door zijn krachtige anti-kanker eigenschappen. Zo veel dat het nu ook te verkrijgen is bij AH naast EKO PLAZA of de GIMSEL. Nu dat jij het weet… ga dat opzoeken!

Het wordt ook Toscaanse kool genoemd omdat het gewas afkomstig is uit Toscane en Cavolo Nero (dus zwarte kool) door de donkere kleur van zijn bladeren. Anyway, het is gewoon super lekker en een van de weinige groene groenten die mijn kinderen nog heel lekker vinden, vooral als ik er “chips” van maak… maar dit is een ander verhaal :-).