Een reflectie over rode stippen en zonnestralen…

…

Ik volg al een paar jaren de Verdiepingsavonden Menskunde van Jacques Meulman die een keer per maand plaats vinden op de Rudolph Steinerschool in Prinsenland. Op deze avonden vind ik altijd inspiratie voor het inrichten van mijn leven naast het opvoeden van mijn kinderen. Dankzij deze avonden heb ik geleerd om net anders te denken, namelijk, dingen om te draaien.

“Wat als een probleem eigenlijk een kans is? Wat als mijn kind hier gekomen is om mij iets te leren? Wat als ik mijn eigen ouders zelf gekozen heb? Wat als een “moeilijk kind” eigenijk een fantastisch wezen is die heel goed met zichzelf verbonden is? Wat als een schreeuwende kind eigenlijk alleen maar naar begrenzingen vraagt? en zo voort…

Deze avonden zijn niet alleen voor ouders bedoeld maar ook voor leerkrachten. Toch wordt weinig, of nooit, over methodes gesproken. Heeft de Vrije School geen methodes of juist wel? Dat vroeg ik me af toen in de klassen van mijn 2 kinderen nieuwe methodieken geïntroduceerd werden, namelijk groene en rode stippen op de vloer in klas 3 en zonnestraaltjes die te verdienen zijn in klas 1B. Ik wilde dus wat meer weten en onze schoolleider Minke Knol ook. We hebben dus Jacques Meulman op onze school uitgenodigd afgelopen maandag 28 Januari 2019 voor een gesprek over dit onderwerp. Geweldig dat Minke hiervoor open stond en dat hij vanuit Amsterdam hiernaartoe kwam!

Het was een fijn gesprek dat ik mocht bijwonen samen met Bart Groen (klassenouder kk3), als representanten van ouders die bij de Menskunde Avonden regelmatig aanwezig zijn. Het gesprek heeft duidelijk gemaakt dat deze stippen/zonnestraaltjes methodes een tijdelijk oplossing zijn om een dynamiek te doorbreken die niet gezond is. Deze methodieken werken wel maar helpen niet op lange termijn vindt Jacques. Hij noemt deze methodieken “conditioneren”. De kinderen leren om een bepaalde houding niet te gebruiken want “zo doen we het hier niet” of want “deze handeling past niet in de maatschappij”. Maar het Vrije School onderwijs wil dieper gaan.

De reden waarom een bepaalde gedrag niet geaccepteerd kan worden hang niet af van het feit dat “dit gedrag in de maatschappij niet past”. Nee, een bepaald gedrag kan niet geaccepteerd worden want het is niet de vertaling van de liefde die we als mensen voor elkaar hebben. Want hier draait alles om: de leerkracht is de autoriteit waarvan onze kinderen willen houden, want zijn autoriteit geeft onze kinderen ook vertrouwen en een gevoel van veiligheid. Op het moment dat deze verbinding tot stand gekomen is zullen onze kinderen luisteren naar hun leerkracht want ze houden van haar/hem. En op zo’n manier leren onze kinderen ook altruïstisch te worden. En zo als deleerkracht de autoriteit op school is, zo zijn wij ouders de autoriteit thuis en wij streven naar hetzelfde doel: dat we vanuit de liefde die we voor elkaar hebben gaan handelen (toch? wie heeft hier geen moeite mee thuis?!).

De Vrije School Rotterdam West wil heel graag een correcte manier van pedagogisch handelen ontwikkelen maar het zit nu erg klem in het spanningsveld tussen “waar we aan moeten voldoen (inspectie) en waar ons hart ligt”, zo als Frouke Beekman geformuleerd heeft. Jacques Meulman zelf erkende dat je soms keuzes moet maken die je niet zou willen en dat je ook moet toegeven dat je niet alles aankan, vooral als startende school. En dat gaf me weer vertrouwen. Soms zie ik dingen in onze school die nog niet passen bij wat ik hoor tijdens de Verdiepingsavonden, maar onze school heeft al heel veel bereikt en is zich nog heel hard aan het ontwikkelen, en wij, betrokken ouders, hebben soms te veel verwachtingen terwijl we ook moeten leren om een stapje terug te doen en gewoon VETROUWEN hebben dat alles goed komt.

Het is een feit dat in onze school veel wisselingen van leerkrachten plaats hebben gevonden (vooral in beide klassen van mijn kinderen) en dat er veel jonge leerkrachten zijn. Dus wij ouders kunnen ons afvragen: Kunnen we deze school wel vertrouwen? Geef deze school genoeg stabiliteit aan onze kinderen? Hebben de leerkrachten wel genoeg ervaring?

Ik ging hierover nadenken en ik zag opeens die andere kant van de medaille: door het feit dat onze school “net geboren is” en dat er zo veel “jonge leerkrachten” zijn, zijn de school en de leerkrachten nog heel FLEXIBEL en OPEN voor wat komt en dit zie ik als groot potentieel. Er is nog heel veel ruimte om juist nu op het goede spoor te komen! En wij ouders kunnen hierin ook een rol spelen. Namelijk: Jacques stelde ook nog voor dat er een “onderzoekend leer klimaat” ontwikkeld zou kunnen worden in onze school: dat leerkrachten en ouders samen onze kinderen zouden observeren/”waarnemen” en over een onderwerp zouden gaan praten, en bestuderen om zo een oplossing te vinden. Dit zou een mogelijk uitkomst kunnen zijn van dit gesprek.

In de tussentijd nodig ik alle ouders om naar de Verdiepingsavonden te komen of bij de studie groep “Menskunde en Pedagogiek” (die al een jaar bestaat) aan te sluiten (laat mij het dan weten). En als er ouders zijn die zich zorgen maken nodig ik ze uit om juist “anders te gaan denken”, leren om te vertrouwen en meer te kijken naar hun kinderen. Ik kan me heel veel zorgen maken over dingen waar ik eigenlijk geen controle over heb, maar als ik kijk naar mijn kinderen dan zie ik dat ze elke dag blij naar school gaan en dat is de beste bevestiging dat uiteindelijk… alles goed komt!

Fabiana Toni (moeder Mattia klas 3 en Kylian klas 1B, Vrije School Rotterdam West)